आदरणीय अभिभावक ज्यूहरु नमस्कार,
हाल काठमाण्डौ केन्द्रित शिक्षक आन्दोलनको बारेमा यहाँहरु जानकार नै हुनुहुन्छ । यो आन्दोलन शिक्षकहरुको मात्र नभइ तपाई हामी सबैको आन्दोलन हो । यस आन्दोलनले विद्यार्थीको पठनपाठनमा क्षति भएको आभास अभिभावकज्यूहरुमा परेको हुन सक्छ । यहाँ हरुलाई धैर्य गर्न र हामी शिक्षकहरुले यसको क्षतिपूर्ति बर्षे बिदाबाट कुराको जानकारी पनि गराउन चाहन्छु । सामान्यतय बैशाखको १४ सम्म विद्यार्थी भर्ना अभियान सञ्चालन गरि १५ गतेबाट मात्र पठनपाठन शुरु हुने हो । आन्दोलन चरमोत्कर्षमा पुगिरहेको बेला आन्दोलन के का लागि हो भन्ने कुरा आम जनसमुदायले बुझ्न आवश्यक छ ।
- राजा महेन्द्रको पालामा जारि भएको शिक्षा ऐनलाई अहिले सम्म टालटुल पारेर चलाइएको छ । सङ्घियता लागु भएपछि राज्यबाट नयाँ शिक्षा ऐन जारि भएको छैन ।
- राज्यले आफुले गर्नु पर्ने काम शिक्षकहरुले छिटो गर्नलाई दबाव दिएका मात्र हुन ।
- नयाँ शिक्षा ऐन जारी नहुँदा के के भएको बुझ्ने प्रयास गरौं है त ।
- सम्बिधानमा माध्यामिक तहसम्म निशुल्क भनिएको छ तर अभिभावकहरुलाई फि तिर्न बाध्य पारिएको छ ।
- बिद्यालयमा दुइ तह हुने कक्षा १ देखि ८ सम्म आधारभुत र कक्षा ९ देखि १२ माध्यमिक भनिएको छ । शिक्षकहरुको चारवटा तह छन् प्राथमिक, निम्न माध्यमिक, माध्यमिक, उच्च माध्यमिक ।
- राज्यले सत्र थरिका शिक्षकहरुको नियुक्त गरेको छ जस्तै स्थायी, अस्थायी, राहत, अनुदान, पि सि एफ आदि के के हो के के ?
- सयौ विद्यार्थी पढ्ने विद्यालयमा कार्यलय सहयोगी को दरबन्दीको व्यवस्था गरेको छैन । लेखापालको व्यवस्था गरेको छैन ।
- बाल बिकास कक्षामा पढाउने शिक्षकहरुलाई अत्यन्तै न्युन बेतनमा खटाएको छ ।
- कक्षा १ देखि ५ सम्मका विद्यार्थीहरुलाई दिवा खाजाको नाममा दैनिक रु १५ को व्यवस्था गरेको छ जब कि भान्सेको व्यवस्था गरेको छैन ।
- कक्षा ११ र १२ लाई विश्वविद्यालयबाट हटाएर विद्यालय तहमा ल्याएर गाभ्ने काम भयो तर अहिले सम्म विषयगत शिक्षक दरबन्दिको व्यवस्था गरेको छैन ।
- हाल कक्षा ९ र १० मा आठ बिषय पठनपाठन हुन्छ तर बिषयगत दरबन्दि र शिक्षकको व्यवस्था गर्न सकेको छैन ।
- हालको शिक्षा ऐन अनुसार शिक्षण पेशा कसैको रोजाइको पेशा बन्न सकेको छैन जसले गर्दा गणित, बिज्ञान जस्ता बिषयको शिक्षक अहिले नै अभाव देखिन थालेको छ यदि यहि अवस्था रहे अबको ५ बर्षमा शिक्षकहरु २० बर्ष पहिला जस्तै विहारबाट खेजेर ल्याउनु पर्ने दिन आउनेछ ।
- शिक्षण पेशा आकर्षक नहुदा शिक्षा शास्त्र पढ्ने जनशक्ति एकदमै कम देखिन्छ । अहिले अधिकांस क्याम्पसको स्नातक तहमा गणित बिषय पढाइ भएको देखिदैन । देशका दुर्गम भेगमा शिक्षकहरुका लागि एघारौं पटक सम्म विज्ञापन गरेको सुन्न र देख्न पाइन्छ ।
- खरिदारमा नियुक्त भएको एउटा निजामति कर्मचारी सुब्बा, अधिकृत भएर पेन्सनमा निस्कन्छ तर एउटा शिक्षक सबै योग्यता हुँदा पनि प्रा वि शिक्षक आजिवन प्रा वि शिक्षक नै भएर पेन्सनमा निस्कनु पर्छ ।
- एउटा सिपाहिमा भर्ती भएको पुलिस निश्चित अबधि पछि हवल्दार, असइ, सइ हुदै इन्सपेक्टर बन्छ तर शिक्षकको जतिसुकै शैक्षिक योग्यता, अनुभव भए पनि उसको तहगत बढुवाको कुनै व्यवस्था छैन ।
- सेनाको सैनिक अस्पताल छ । पुलिसको पुलिस अस्पताल छ । निजामतिको निजामति अस्पताल छ । तर शिक्षकहरुका लागि शिक्षक अस्पतालको व्यवस्था छैन ।
- सेना, पुलिस र निजामतिमा आफ्ना सन्तानलाई डाक्टर इन्जिनियर पढाउनका लागि बिभिन्न छात्रवृतिको व्यवस्था छ । तर शिक्षकहरुलाई त्यो सुबिधा छैन ।
नेपाली समाजमा सामान्य मान्छे देखि बुद्धिजिवी, राजनितिज्ञ सबैले हेप्ने, होच्याउने तथा राज्य र आम मान्छेको जिम्वेवारी के हो भन्ने नबुझी तल्लो दर्जामा राखिएको यो पेशामा कमै मात्र मान्छेको रोजाइको पेशा बनेको छ ।
यी र यस्तै यस्तै अनगिन्ति व्यथिति देखेकाले मैले आफ्ना सन्तान र आफुले पढाएका विद्यार्थीहरुलाई अहिलेसम्म पनि शिक्षक बन्ने प्रेरणा दिएको छैन र अब आइन्दा दिने पनि छैन । सायद अहिले सम्म तपाईहरु पनि कसैले शिक्षण पेशामा जान कसैलाई उत्प्रेरित गर्नु भएको छैन ।
स्थायी भएर शिक्षण पेशामा प्रवेश गरेको १० बर्ष भयो र अब १० बर्ष शिक्षण गरिनेछ । बाँकी रहेको दश बर्ष एकदमै कर्तव्यनिष्ठ भएर काम गरिने छ । कहिं कतै विद्यार्थी माथि अन्याय गरिने छैन । हामी शिक्षक माथि राज्यले जति नै बिभेद गरे पनि हामीले धर्म छोड्नु हुदैन र छोड्ने छैनौं । तसर्थ अब केहि दिन धैर्य गर्न आम अभिभावक ज्यूहरुलाई आग्रह गर्दछु ।
-नवराज घिमिरे
प्रधानाध्यापक
कालिका माध्यमिक विद्यालय देवचुली ९, नवलपुर
